TALEN OEFENEN IS LEUK

Als bijstandsverlener bij een Europese reisverzekeraar komt talenkennis goed van pas. Maar voor Félix is dat niet de drijfveer. Hij vindt het gewoon superleuk om talen te oefenen en tegelijk veel nieuwe mensen te leren kennen. 
“Ik nam al aan bijna elke conversatietafel in Brussel deel. In Elzenhof, Muntpunt, De Pianofabriek, De Markten … De Pianofabriek is een van mijn favoriete plekken. Een mooi gemeenschapscentrum, goed bereikbaar vanuit mijn woonplaats en de sfeer zit er helemaal goed. Na al die jaren ken ik alle vrijwillige begeleiders van de conversatietafel. Ook in De Markten kom ik graag. Veel vrijwilligers komen er uit Nederland, zodat ik ook dat accent en die lichtjes afwijkende woordenschat beter leer kennen. Zij hebben vaak een andere kijk op wat er in België gebeurt, wat erg interessant is.”

THEMA’S EN VELE VRAGEN LEIDEN TOT GESPREK

Hoe verloopt zo’n conversatietafel nu precies? “In de Pianofabriek komen er gemiddeld 30 tot 40 mensen per keer. Zij zitten verspreid over een vijftal tafels met telkens een Nederlandstalige vrijwilliger erbij. Hans is de vaste coördinator die het geheel begeleidt. Meestal starten we het gesprek met een blad waarop een thema staat. Bijvoorbeeld het weer, maar evengoed belastingen of tatoeages. Er staan dan een twintigtal vragen bij die ons op weg zetten: Hoe is het weer in jouw land? Wat vind je van het weer in België? enzovoort. Soms vertrekken we vanuit typische uitdrukkingen in het Nederlands, waarop we oefenen. De aanpak per tafel hangt een beetje van de vrijwilliger af.”

Tijdens de conversatietafel Nederlands kom je met moedertaalsprekers in contact en kun je ontspannend oefenen in een echt gesprek. De deelnemers zijn zo divers dat je tegelijk veel bijleert over andere landen en culturen. Het is een beetje reizen in het Nederlands.

‘ELITE VAN DE MOTIVATIE’

“Er komen totaal uiteenlopende mensen naar de conversatietafels, met verschillende motivaties en achtergronden. Sommigen willen Nederlands oefenen om een job te vinden, anderen omdat ze graag talen leren of omdat ze in een proces van inburgering zitten. Je ziet soms mensen die nieuw zijn in België en zich na anderhalf jaar vlot uitdrukken in het Nederlands. Oefening baart kunst. De coördinator stelt soms dat het ‘de elite van de motivatie’ is die komt, omdat dit een vrijwillig engagement is.

REIZEN IN HET NEDERLANDS

“Tijdens taallessen ligt het accent eerder op de theorie, de grammatica. Een conversatietafel vult dat aan met praktijk, het durven spreken. Je hebt best al een theoretische basis, maar dat hoeft niet veel te zijn. We lachen vaak hard en de sfeer is los. Dankzij de diverse achtergronden van de deelnemers, leer je verschillende landen kennen. Zo voelt het een beetje aan als reizen in het Nederlands. Veel mensen stuiten op een drempel om voor de eerste keer naar een conversatietafel te gaan, maar zodra ze de smaak te pakken hebben, blijven ze komen. Zelf deel ik regelmatig flyers uit en als het van mij afhangt mogen de conversatietafels nog veel ruimer worden gepromoot. Ik ben fan!”

Hoe is het om deel te nemen aan een cursus, workshop, atelier of speelweek in een GC? We laten enkele cursisten aan het woord.

VAN VRIJWILLIGER TOT DJETTE IN DE VAARTKAPOEN

“Ik heb heel mijn leven in Molenbeek gewoond, maar ging er niet vaak op stap. Het was pas op latere leeftijd dat ik de Vaartkapoen ontdekte. Vijf jaar geleden, na mijn enkeloperatie vanwege een voetbalblessure, moest ik een hele maand thuisblijven. Uit verveling ontdekte ik toen een app waarmee je muziek kunt maken. Zo groeide mijn liefde voor muziek en begon ik stilaan beats te maken.” 

“Toen ik naar de Vaartkapoen ging voor een concert, leerde ik enkele VK-medewerkers kennen. Ik wou meer in contact komen met muziek en zo ging de bal aan het rollen. Ik werd en ben nog steeds vrijwilliger bij de concertwerking. Twee jaar geleden vroeg de VK mij om deel te nemen aan een dj-vorming. Ik was meteen enthousiast en ga sindsdien naar zowat élke workshop.”

De dj-workshops zijn chill. Op creativiteit staat geen limiet. De lesgevers laten ons de nodige tijd en vrijheid om zelf dingen uit te proberen.

WORKSHOPS DOOR EXPERTS

“Het leuke aan de workshops is dat ze praktisch zijn. De begeleiders zijn dj’s met bakken kennis en ervaring in hun vak. Denk maar aan kleppers als Rokia Bamba en Supafly Collective. Die laatste leerde ons de finesses van beatmatching, het tempo matchen van twee nummers. Ik sprong een gat in de lucht toen ik doorhad hoe je twee nummers op die manier naadloos kunt mixen. Dat klinkt nu banaal, maar voor mij was dat een van de mooiste ontdekkingen uit de workshops.”

TIJD EN VRIJHEID OM TE LEREN

“De workshops zijn chill, er zijn geen strikte regels. Op creativiteit staat dan ook geen limiet. We starten telkens met uitleg en tips die je nadien in alle vrijheid zelf kunt uittesten. 

De lesgevers zijn altijd aanspreekbaar voor raad of vragen. Nice! Nog fijn en belangrijk? De workshops zijn women only. Een pluspunt in een door mannen gedomineerd wereldje. De cursus is superstimulerend: je bent creatief bezig én wordt door ervaren dj’s bijgestaan.”

WEKELIJKSE AFSPRAAK

“In Bulgarije behaalde ik een universitair diploma in sociale pedagogie en psychologie, maar hier in België ben ik momenteel huisvrouw. Ik zorg voor onze drie kinderen en mijn echtgenoot. Het naaiatelier is iets waar ik keer op keer naar uitkijk. Bij de start in september leerden we hoe we de naaimachine moeten gebruiken. Ondertussen maakten we al een toiletzak, een herbruikbare boodschappentas en enkelen onder ons een keukenschort. Ook kleren retoucheren kwam al aan bod.”

In het naaiatelier hangt een vrolijke sfeer. Ik kijk er telkens naar uit. We leren stap voor stap nieuwe dingen. Het leukste vind ik dat ik de kleren uit mijn kast een nieuw leven kan inblazen.

RECUP VAN OUDE KLEREN

“Wat ik vooral interessant vind aan dit atelier? Materialen hergebruiken en de kleren uit mijn kast nieuw leven inblazen. Recup, zeg maar! Het atelier blijkt erg populair, er komen steeds meer vrouwen naar hier. Bijna iedereen komt uit de buurt. Een vriendin van me komt van iets verder. Ik overtuigde haar met mijn enthousiasme.” (lacht)

KINDERNAAIATELIER, NEDERLANDSE LES, YOGA EN PILATES

In Ten Noey is er ook een naaiatelier voor kinderen, waar volwassenen bij mogen aansluiten. “Ook mijn dochter van 10 jaar leert nu naaien en handwerk. Haar groep is gemengd, met zowel jongens als meisjes. Ik heb zelf al eens meegedaan. Ze maken andere dingen dan bij de volwassenen en leren veel bij.”
Of Galya ervaring heeft met andere cursussen? “Ik volgde een hele tijd Nederlandse les, in De Linde in Haren, De Markten in het centrum, Everna in Evere en Ten Noey hier in Sint-Joost-ten-Node. In Everna leef ik me uit met yoga en pilates. Ik verlang al naar het vervolg van het naaiatelier. De sfeer zit keer op keer helemaal goed. En we gaan nog een plaid maken, een echte uitdaging.”

BEZIG BLIJVEN, OOK NA JE PENSIOEN

"Ik ben altijd al een bezige bij geweest. Toen ik 15 jaar geleden op pensioen ging, zag ik dat als een kans om meer leuke plekken en initiatieven in mijn omgeving te ontdekken.” Stil zitten is niets voor Monik, zo is ze al meer dan 40 jaar vrijwilliger in de Wereldwinkel en zetelt ze in het bestuur van de vrijetijdsvereniging Pasar. “Pasar is een vereniging die ook actief is in Jette. Zo heb ik uiteindelijk GC Essegem ontdekt. De open en vriendelijke sfeer trok mij direct aan. Het duurde dan ook niet lang voor ik mij inschreef voor de cursus ‘Turnen 50+’.”

“Of ik van plan ben om te stoppen? Ik ga door, zolang ik het kan.” Al 15 jaar vinden we Monik elke maandag en woensdag in de grote zaal van GC Essegem. “We doen oefeningen waarbij alle spiergroepen aan bod komen. Zo blijven we fit en soepel, wat dan weer goed is voor onze algemene gezondheid. De cursus wordt schitterend gegeven en dat motiveert.”

Al 15 jaar blijf ik fit met de cursus turnen 50+. Stoppen? Geen denken aan. Ik ga door tot ik niet meer kan.

FIT BLIJVEN IS GELIEFD

Gezond en fit blijven is blijkbaar bij veel 50+’ers een hit. Monik ziet het succes van de cursus elke keer stijgen. “De cursus is altijd al populair geweest, maar de laatste jaren merk je toch dat steeds meer Brusselaars hun weg ernaartoe vinden. We zijn vaak met 20 tot soms 30 mensen en de leeftijden liggen best wel uiteen. Er zijn mensen van 60 tot wel 80 jaar. We hadden zelfs eens een dame van 90 jaar die alle oefeningen nog perfect meedeed.”

DE GOUDEN COMBINATIE VAN INSPANNING EN ONTSPANNING

Na de les op woensdag is het tijd voor ontspanning. “Achteraf gaan we soms met enkele deelnemers nog iets drinken in Taverne Ter Linden. Dat is altijd heel gezellig. Ik kende op voorhand al wat mensen, maar leer toch telkens nieuwe mensen kennen.” Voor Monik is deze cursus alvast iets wat ze niet gauw zal loslaten. “Ik zou hem aan iedereen aanbevelen en dat heb ik ook al vaak gedaan. Het is dus niet alleen goed voor je fysiek, maar ook voor je mentaal welzijn.”

ONDERLINGE UITWISSELING

Breakdance Practices in De Kriekelaar zijn niet echt lessen. Het zijn open oefenmomenten waar deelnemers onderling uitwisselen. Elke maandag van 16 tot 21 uur kun je samen trainen. Wail vertelt: “Iedereen is elkaars lesgever. Iedereen heeft een eigen stijl en specifieke expertise om te delen. Boeiend, want er is regelmatig vernieuwing in de groep. Breakdancers uit het buitenland bijvoorbeeld, die tijdelijk in Brussel wonen als uitwisselingsstudent of expat. Zo brengen dansers uit Amerika of Spanje hun eigen invloeden binnen. Elk land legt andere accenten en heeft andere inzichten over breakdance.” 

Buitenlandse breakdancers die tijdelijk in Brussel wonen verrijken de groep. Ze brengen hun eigen invloeden, accenten en inzichten mee. Ik vind elk moment van Breakdance Practices top.

VLOTTE BEREIKBAARHEID, MOOIE ZAAL

Mensen uit alle hoeken van de wereld vinden hun weg naar GC De Kriekelaar voor de breakdance-momenten. “Een grote troef van het gemeenschapscentrum is de ligging: vlakbij het stadscentrum, en vlot bereikbaar – er stopt een tram aan de deur. We mogen er gebruikmaken van een mooie danszaal. Ook dat is bijzonder, want een geschikte ruimte vinden is niet altijd makkelijk in een stad als Brussel. De Kriekelaar zorgt bovendien voor materiaal, zoals elastieken en matten.”

ELK MOMENT IS TOP

Doen alle dansers helemaal hun eigen ding, of hoe verlopen de sessies juist? “Er is een Facebook-groep waarin we met elkaar communiceren. Één persoon neemt wat het voortouw, behalve tijdens de sessies zelf. Daar is iedereen evenwaardig. Verder zijn er een aantal algemene afspraken: een gedragscode, het vaste begin- en einduur, de opruim van de zaal, enzovoort. Bij een gemiddelde sessie zijn er tien tot vijftien dansers. Iedereen is welkom op zijn eigen niveau, ook starters. Ik vind elk moment top. Als het van mij afhangt, reserveren we de zaal nog een extra moment in de week.” (lacht)

MET 10 ACHTER HET FORNUIS

Erik schreef zich al vier keer in voor ‘Koken met de buren’ in GC Den Dam. “Het draait altijd rond een bepaald thema. Zo heb ik laatst nog aan een Hongaarse avond meegedaan, maar heb ik ook al eens Italiaanse gerechten staan bereiden en zelfs ijsjes gemaakt. We zijn meestal met acht tot tien mensen en komen samen in de royale keuken van GC Den Dam. Met de hele groep ga je aan de slag met snijplanken, messen, potten en pannen. Na twee uur zwoegen, zetten we ons samen aan tafel om gezellig te eten.”

Volgens Erik is samen koken en eten een schot in de roos. “Eenvoudig als concept, en wat een interactie! Zouden we vaker moeten doen. Wat als een pizzeria nu besloot om elke week samen met een twintigtal mensen pizza’s te bakken en gezellig te babbelen? Succesnummer, toch?”

POFFERTJES, KAAS EN DREMPELS

Het is GC Den Dam dat op zoek gaat naar de chef-kok van de avond. “Meestal zoekt het gemeenschapscentrum iemand met een andere culturele achtergrond. Zo spraken de medewerkers dus ook deze Nederlander aan. Ik heb er een 3-gangenmenu van gemaakt, dat begon met een Hollandse aardbeienwijn en kaasjes, verder ging met snert en eindigde met echte poffertjes.”

Volgens Erik zijn er vaak nog drempels om mee te doen aan zo’n activiteit. “Je moet gewoon eens de stap zetten, dan ben je vertrokken. De drempel valt dan vanzelf weg.”

Samen koken, eten en kletsen.  Zouden we vaker moeten doen. Zo eenvoudig en zo’n succesnummer.

EENTJE OM NIET SNEL TE VERGETEN
Of het toen al ‘Koken met de buren’ heette, weet Erik niet meer zeker, maar zijn eerste ervaring ermee zal hij alleszins niet gauw vergeten. “Die avond was een explosie aan ervaringen. Ik denk dat het al zo’n tien jaar geleden is. Het thema was ‘wereldkeuken’ en dat was misschien een iets té optimistisch idee.”

“We maakten wel tien gerechten tegelijkertijd. De enthousiaste docente Rie Vermeren had verschillende notities en boekjes mee en alles begon gigantisch uit te lopen. Normaal gezien eindigt de avond rond 22 uur, maar ik denk dat ik pas iets na 24 uur naar buiten ben gewandeld. Het was echt een spektakel, wat een geweldige avond.”

Linda Hebberecht zet zich al meer dan 30 jaar in voor gemeenschapscentrum De Maalbeek. Linda is een zeer actieve vrouw boordevol positieve energie. Ze woont in Etterbeek en vrijwilligt al 30 jaar in GC De Maalbeek.

Wat doe je precies voor GC De Maalbeek?

Ik heb de rol van voorzitter op mij genomen en dat betekent in eerste instantie zorgen dat het bestuur goed functioneert. Ik probeer zoveel mogelijk op activiteiten aanwezig te zijn en meestal vindt men mij achter de bar. Plannen en organiseren is echt mijn ding. Ik spring bij waar het nodig is (stoelen zetten, leeggoed sorteren, frigo’s aanvullen). Sinds het wegvallen van de conciërge hou ik me nu vooral bezig met het openen en sluiten van het gebouw. Tijdens de speelweken zorg ik voor de opvang van de kinderen en Sinterklaas kan op mij rekenen als trouwe piet.

Wat sprak je aan om bij GC De Maalbeek aan de slag te gaan? Wat maakt vrijwilligerswerk zo waardevol voor jou?

Ik voelde mij thuis in GC De Maalbeek. Ik ervaar het als een voorrecht om af en toe een steentje bij te dragen aan de verschillende activiteiten in GC De Maalbeek; een fijne plek voor ontmoeting, plezier en aandacht voor elkaar. Iets om samen trots op te zijn. Ook vandaag wil ik dat het gemeenschapscentrum een plek is en blijft waar je buren tegen het lijf loopt, kinderen een leuke vakantieweek beleven, waar originele ideeën kunnen ontstaan en gerealiseerd worden. Het is leuk om voor zoveel verschillende doelgroepen activiteiten te mogen organiseren. Ik beleef er zelf veel plezier aan als ik iedereen zo zie genieten.

Wat vind jij het meest aangename aan vrijwilligerswerk in GC De Maalbeek? Waar haal jij het meeste voldoening uit?

Persoonlijk hou ik van artistieke, sociale projecten waar veel mensen bij betrokken worden. Tussen de mensen zijn, iets betekenen maar vooral bezig blijven geeft mij een goed gevoel en voldoening. Als ik andere mensen zie stralen en daarin een kleine bijdrage heb mogen leveren krijg ik daar energie van.

Heb jij tips voor andere vrijwilligers?

Volgens mij is vrijwilligerswerk geen vrijblijvend iets, “men rekent op je “.

Lees ook de verhalen van andere vrijwilligers.

Prabesh Singh (19) is al enkele jaren een bekend gezicht in GC De Kriekelaar, vandaag stellen we hem aan jullie voor. 

Wat doe je precies voor GC De Kriekelaar?
Ik ben sinds 2016 vrijwilliger bij GC de Kriekelaar, als barvrijwilliger en als kinderbegeleider. Ik hoop dit te kunnen blijven combineren met mijn studies.

Wat sprak je aan om bij GC De Kriekelaar aan de slag te gaan? Wat maakt vrijwilligerswerk zo waardevol voor jou?
Vroeger maakte ik mijn architectuurwerken voor school snel af, waardoor ik avonden en weekends vrij had. Ik wou mijn vrije tijd dan graag aan iets nuttigs (en leuk!) besteden.

Wat vind jij het meest aangename aan het vrijwilligerswerk in GC De Kriekelaar? Waar haal jij het meeste voldoening uit?
Een van de leuke dingen aan het werk bij GC de Kriekelaar vind ik het feit dat je super veel lieve mensen leert kennen en ondertussen ook jezelf. Als beginnende barvrijwilliger sneuvelden er wel een glas of twee, maar daar waren ze in het gemeenschapscentrum niet streng op. Je mag fouten maken waardoor je daaruit dan ook echt leert. Door vrijwilligerswerk te doen, breid je je netwerk van mensen uit en leer je  veel mensen kennen waardoor je heel vlot de mensen vindt die je nodig hebt.

Heb je tips voor andere vrijwilligers?
Als je denkt dat je enkel en alleen maar een vrijwilliger bent, dan ben je fout. Jij hebt in de organisatie een belangrijke rol!

Lees de verhalen van andere vrijwilligers. 

Ter gelegenheid van de Vrijwilligersweek zet N22 enkele vrijwilligers in de kijker. Koen Depaepe (44) zet zich op verschillende manieren in voor GC De Platoo, van het bouwen van een website voor Plazey tot het opstarten van een eigen vereniging.

Wat doe je precies voor GC De Platoo?
Ik ben begonnen als vrijwilliger tijdens de zomeractiviteiten in het Elisabethpark in het pre-Bar Eliza tijdperk. Toen we in zelf geknutselde barakken ook al een zomer lang bivakkeerden in het park. Ik maak ook de website van het Plazey festival en van Bar Eliza. Samen met Ariane en enkele andere buren stichtten we vorige jaar zelf een feitelijke vereniging voisins d’ELIZA’s buren en realiseerden we als meest in het oog springende project:  carrousel ELIZA.

Wat sprak je aan om bij GC De Platoo aan de slag te gaan? Wat maakt vrijwilligerswerk zo waardevol voor jou?
Toen we naar Brussel verhuisden wouden we ons graag vrijwillig inzetten, maar een belangrijke voorwaarde was dat het in de buurt moest zijn. Wij wonen zelf vlak bij het Elisabethpark dus kwamen we al vanzelf bij GC de Platoo terecht. Nog meer dan in andere steden vind ik het heel belangrijk om je lokaal te engageren en zo je buren te leren kennen.

Wat vind jij het meest aangename aan het vrijwilligerswerk in GC De Platoo? Waar haal jij het meeste voldoening uit?
Ik vind het fijn samenwerken met de vaste medewerkers van het gemeenschapscentrum, het is een klein maar hecht team en ik kan me vooral vinden in hun ideeën over samen een gemeenschap te vormen. Leuk aan GC de Platoo is dat ze – omwille of net dankzij de beperkingen van het gemeenschapscentrum en omwille van de aanwezigheid van het park – actief naar buiten trekken en op die manier een breed en divers publiek bereiken. Bovendien is het een heel boeiende periode in Koekelberg: het gewest gaat investeren in de renovatie van de kiosk en het paviljoen in het Elisabethpark, de VGC laat momenteel de COMENIUS-site bouwen en op gemeentelijk niveau bieden zich ook nieuwe en constructieve samenwerkingen aan. Het is ook fijn om te zien dat het investeren in de buurt anderen inspireert. Zo diende een andere buurman een project in bij Leefmilieu Brussel in het kader van 'Participatieve Duurzame Wijken'.

Heb je tips voor andere vrijwilligers?
Ik vermoed dat de meeste vrijwilligers weinig tips nodig hebben. Iedereen kampt vermoedelijke met dezelfde problemen, maar haalt gelukkig uit hetzelfde soort dingen net die energie om zich te blijven inzetten. Aan wie zich nog niet engageert als vrijwilliger kan ik het alleen maar aanraden!

Lees de andere verhalen van vrijwilligers. 

N22 wil vrijwilligers van de gemeenschapscentra bedanken voor hun inzet en enthousiasme. Eén van hen is Charles Six, fotograaf en redacteur voor "De Vijfhoek", het maandblad van GC De Markten.

Wat doe je precies voor GC De Markten?
Ik help bij de redactie van het tijdschrift “De Vijfhoek”. Ik vertaal teksten naar het Frans en neem foto's om het maandblad te illustreren. Ook krijg ik de kans om elke twee maand het voorblad te lay-outen en dat is steeds een leuke uitdaging.

Wat sprak je aan om bij GC De Markten aan de slag te gaan?
Ik hou van de plaats. Ik ben zelf Franstalig en ik hou van de interactie met Nederlandstalige Brusselaars en de manier waarop zij Brussel zien. Wat me ook erg aantrekt is het brede aanbod aan activiteiten dat GC De Markten te bieden heeft.

Waar haal je het meeste voldoening uit bij je vrijwilligerswerk?
Ik kan mezelf ontplooien door met mijn vaardigheden van dienst te zijn zonder dat ik daarvoor iets in de plaats verwacht. Desalniettemin krijg ik vaak complimenten over mijn foto’s en heb ik een heel goede band met iedereen die zich engageert voor GC De Markten. Daar haal ik ook veel voldoening uit.

Heb jij tips voor andere vrijwilligers?
Gemeenschapscentra helpen de sociale cohesie te verbeteren en in stand te houden. Dit is bijvoorbeeld belangrijk voor mensen die zich alleen voelen, wat bij mij niet het geval is (lacht). Vrijwilligers spelen hier een heel belangrijke rol in maar zijn zich daar niet altijd bewust van. Vrijwilligers moeten onthouden dat zij het zijn die het geluk naar de mensen brengen.

Lees ook de verhalen van andere vrijwilligers. 

De gemeenschapscentra staan er dankzij het engagement van talloze vrijwilligers. Een van hen is Jean Luc Sibiet uit Oudergem. Hij zet zich in voor GC WaBo in Watermaal-Bosvoorde.

Wat doe je precies voor GC WaBo? 
Een beetje van alles. Zo herschilderde ik de kantoren en de hal van het gebouw toen de nieuwe centrumverantwoordelijke anderhalf jaar geleden aantrad. Ik help koken voor grote en kleinere activiteiten, stippel het parcours uit voor de jaarlijkse Zoniënmars, werk mee tijdens de Zoniënmars, doe af en toe boodschappen, sta soms aan de bar ... Via GC WaBo kwam ik in contact met het Lokaal Dienstencentrum Zoniënzorg. Daar zetel ik nu in het bestuur en volg ik de infrastructuurwerken op in Sint-Pieters-Woluwe en Oudergem.

Wat sprak je aan om bij GC WaBo aan de slag te gaan?

Ik was jaren geleden al actief als penningmeester in wat toen nog de Sociaal-Kulturele Raad van de Jachthoorn heette. Ook toen kon men op mij rekenen om een handje toe te steken. Mijn engagement is de laatste 20 jaar groter geworden. Doordat mijn vrouw bij GC WaBo werkt, weet ik goed dat er nood is aan extra ondersteuning.

Waar haal je het meeste voldoening uit bij je vrijwilligerswerk?
Het helpen zelf, en de bezoekers zien genieten.

Lees ook de verhalen van andere vrijwilligers.

Joanna Clinck uit Sint-Lambrechts-Woluwe is voor haar 81 lentes nog ontzettend actief. Ze brengt voortdurend mensen bijeen: via haar vereniging voor tai chi, de activiteiten van het seniorenoverleg, en al haar andere engagementen.

WAT DOE JE PRECIES VOOR GC OP-WEULE?

Ik begon in Op-Weule lessen tai chi te volgen. Zo kwam ik in contact met Fons Schiettecatte, de voormalige ondervoorzitter (en later voorzitter). Hij stelde me voor om een taichi-vereniging op te richten. Dat deed ik, samen met twee anderen. Op die manier kwam ik in de raad van bestuur van het gemeenschapscentrum terecht. Onze vereniging werd bovendien lid van Fedos (Federatie onafhankelijke senioren), waarvoor ik me ook inzet.
Toen Fons overleed, nam ik zijn voorzitterschap over van het lokale seniorenoverleg. We organiseren petanquetornoois, muzikale namiddagen, filmvoorstellingen en 1 jaarlijkse uitstap met de bus. Ik steek veel tijd in opzoekingswerk voor al die activiteiten. Maar ik leer er ook veel nieuwe mensen door kennen, en ik zie vrienden terug die ik al jaren uit het oog was verloren.

WAAR HAAL JE HET MEESTE VOLDOENING UIT BIJ JE VRIJWILLIGERSWERK?

Als vrijwilliger moet je openstaan voor iedereen, oud of jong. Ik speelde tot mijn 37ste basketbal. De andere meisjes waren veel jonger. Ik vond dat verrijkend en wilde die openheid naar anderen bewaren. Waar ik nu het meest van geniet? Als ik zie dat mensen met plezier naar onze activiteiten komen. Dat moedigt me aan om verder te gaan, en het telkens nog beter te proberen doen.

HEB JIJ TIPS VOOR ANDERE VRIJWILLIGERS?

In vrijwilligerswerk moet je investeren. Je geeft veel van je vrije tijd op om met andere mensen door te brengen, maar net dat geeft enorme voldoening.

Lees ook de andere verhalen van vrijwilligers.