Alle zinnen op scherp
Léa mag met haar schemertent de spits afbijten. Langzaam druppelen de toeschouwers binnen. Ze nemen plaats op de kussens of op de grond en wennen in stilte aan de omringende duisternis. Dan gaat ook de lamp uit. “Ik wilde het publiek echt onderdompelen in mijn optreden,” zegt Léa. “Ik heb voor dit project meerdere interviews afgenomen met als hoofdvraag: “Op welke momenten voel je het meest dat je leeft?”
De antwoorden verwerkte ze tot een zinnenprikkelende performance. Met behulp van slepende fluisteringen, onverwachte lichtflitsen en de pikzwarte zaal zijn de aanwezigen volledig afhankelijk van hun zintuigen. “Tegenwoordig gebruik je je natuurlijke zintuigen eigenlijk vrij weinig omdat je ze niet meer nodig hebt om te overleven. Daardoor raken de mensen het contact met zichzelf kwijt.” Léa’s opzet is zeker geslaagd: als toeschouwer kun je niet voorspellen wat er precies zal gebeuren, hoe zeer je je zintuigen ook inspant. De waan van de dag is ver weg, alle dierlijke instincten die de mens bezit, staan op scherp. We leven.
Samen veranderen we de geschiedenis
Als het licht weer aan gaat en de tent is opgeruimd, worden er een bal klei en een bak modder op het toneel geplaatst. Luna legt haar hoofd op de bal, Alejandra krult zich rond de bak. Onder de muziek van Ospiel beginnen zij de (vloeibare) klei over hun lijven te rollen, te smeren en te druipen. De opzwepende klanken brengen hun dans tot een Frans-Spaanse confrontatie van zang en dans waarin ze hun herinneringen aan vroeger met horten en stoten samenvoegen.
“We hebben beiden een Spaanse achtergrond”, vertelt Luna. “Maar als je dan je herinneringen bespreekt, merk je dat iedereen zijn eigen versie heeft van het verleden. Soms komen de herinneringen overeen, soms helemaal niet. Je weet nooit wie er gelijk heeft.” Aléjandra knikt en vult aan: “Die confrontatie gaan wij aan met onze dans. We trekken de tijdslijn van de geschiedenis uit elkaar en smeden die samen weer aan elkaar.”
“Geen papieren, maar wel karton”
Emiliano mag de avond afsluiten met een combinatie van theater en circus. In een kasteel van kartonnen dozen maakt hij kennis met het publiek: “Ik heb geen papieren – maar ik heb wel karton.” De toon is gezet. Met behulp van simpele voorwerpen als bezems en plastic stokjes haalt hij halsbrekende toeren uit.
Aan circuservaring geen gebrek. Bij CIRCUIT kon Emiliano daar voor de eerste keer een tweede kunstzinnige laag aan toevoegen. Zijn boodschap: ‘de armoede van de armen maakt de rijken rijker’. Voor deze speciale performance leerde hij om in zijn eentje een show neer te zetten. “Ik heb hier ontdekt hoe goed het is om een coach te hebben die je performance vanaf een afstand bekijkt”, zegt Emiliano. “Wided Ouassale en Aurelie Di Marino zetten mij tijdens mijn traject op de juiste weg en hebben me stevig aangemoedigd”. Hij is tevreden met het eindresultaat. Onder daverend applaus en met een grote glimlach verlaten de bezoekers zijn voorstelling.
CIRCUIT is er ook voor jou
Nu Léa haar opleiding mode heeft afgerond en zich opnieuw in de wereld van de dans waagt, wil ze verder met haar artistieke ambities. “Ik ben blij dat ik hier mijn eerste performance meermaals mag opvoeren, voor een echt publiek.”
Luna en Alejandra hadden al iets meer ervaring met het toneel, maar konden hier samen stevig bijleren. “Hier kon ik voor het eerst een serieuze samenwerking aangaan en mijn eigen voorstelling van A tot Z zelf bepalen”, vertelt Luna. Alejandra voegt toe dat het geweldig is om zoveel ondersteuning en eigen budget tot haar beschikking te hebben. “Zo konden we de artiest betalen die onze voorstelling van muziek heeft voorzien”, zegt ze.
Tot slot benadrukt Emiliano het belang van een programma dat beginnende artiesten bijstaat met financiële en productionele hulp. “Zulke ondersteuning is er vaak niet. Gelukkig maakt CIRCUIT dit mogelijk voor artiesten die bezig zijn om hun droom waar te maken.”
