Sinds 2024 trekt Dahlia Pessemiers Benamar, samen met Valéry Warnotte en de jonge documentairemakers van Losange Noir, door de Brusselse deelgemeenten voor het videoproject Ik is de ander, Je est un autre. Vijf Brusselse ambassadeurs per gemeente nemen hen mee in hun buurt, hun verhalen en hun blik op “de ander”. De documentaire die daaruit groeit, wordt op zaterdag 13 september feestelijk voorgesteld in GC De Zeyp.
Verbinding door ontmoeting
De documentaire brengt verhalen van gewone Brusselaars – met en zonder beperking – die vertellen over de mensen die hen omringen, over ontmoetingen die hen raken, en over het leven in een complexe maar levendige stad. De ander kan een buur zijn, een leerling uit de taalklas, een vrijwilliger, een kunstenaar of iemand die men gewoon op straat tegenkomt.
“We vertrekken niet vanuit grote theorieën, maar vanuit kleine, menselijke verhalen,” vertelt Dahlia. “Het zijn vaak mensen die anders onzichtbaar blijven in de stad. Door hun verhalen te delen, willen we de schoonheid en kracht van verbondenheid zichtbaar maken.”
De ander is nooit ver weg
Tijdens het filmen stootte de ploeg op onverwachte scènes van warmte, veerkracht en filosofie. Zo belandden ze op de kerstmarkt in het centrum van Brussel, waar ze kunstenaar Pat van Hemelrijck ontmoetten. Zijn tentoonstelling toonde portretten van mensen die hij graag ziet, verzameld op de binnenkoer van de markt. “Als er iemand ‘de ander’ steeds in het vizier heeft, en de ander als geen ander ‘anders’ ziet, dan is hij het wel,” zegt Dahlia.
Ook in Molenbeek, waar een tijdelijk onderkomen van GC Nekkersdal is gevestigd, ontmoetten ze geëngageerde vrouwen met Maghrebijnse roots die zich inzetten voor hun gemeenschap. “Ze vertelden hoe belangrijk het is dat we ons terug mengen,” vertelt Dahlia. “Dat we niet in kleine groepjes naast elkaar blijven wonen, maar weer met elkaar gaan praten. Want dan wordt ‘de ander’ minder anders.”
Gemeenschapscentra als hart van de stad
De gemeenschapscentra zijn het kloppend hart van het project. Vanuit die plekken leren de makers de wijk kennen, ontmoeten ze mensen en krijgen ze toegang tot verhalen die anders verborgen zouden blijven.
“De gemeenschapscentra zijn plekken waar mensen hun hart kunnen luchten,” zegt Dahlia. “Over hun cultuur, hun gezinssituatie, hun Brusselse parcours. Die ontmoetingen zijn niet alleen sociaal, ze tonen ook hoe ontmoeting helpt om elkaar beter te begrijpen en samenleven mogelijk te maken. Ze tonen de nood aan verbinding en het belang van plekken waar mensen zichzelf kunnen zijn.”
Een uitnodiging tot nieuwsgierigheid
Op zaterdag 13 september wordt de documentaire voorgesteld in GC De Zeyp, samen met alle deelnemers uit de verschillende gemeentes. Maar voor Dahlia is dit slotmoment vooral een nieuw begin.
“Ik hoop dat kijkers met meer mildheid naar hun stad kijken,” zegt ze. “Dat ze nieuwsgierig worden naar wie ze als ‘de ander’ beschouwen. En dat ze zichzelf misschien een beetje herkennen in iemand die ze voordien niet kenden.”
Ik is de ander is zo veel meer dan een film. Het is een ode aan het samen-leven, in al zijn complexiteit en tederheid.
Ik is de ander, Je est un autre is een project van GC De Zeyp in samenwerking met Silence Radio en met steun via Projectsubsidies Polsslag Brussel.
